Voldaan zak ik in een comfortabele stoel op het balkon van een restaurant aan de Mekong River met subliem uitzicht op deze prachtige rivier. De levensader van Cambodja die mij 15 kilometer verderop en een uur geleden heeft getrakteerd op zoetwaterdolfijnen. Deze ochtend is er al één om niet te vergeten, het was de fietstocht op een weg vol met kiezels meer dan waard. De zadelpijn ben ik al weer vergeten.

Toeterende auto's, hanen die het daglicht blijven aankondigen, zwaar trillende bas vermengd met zoete hoge klanken van de lokale muziek, de dame die haar karrertje vers gebakken schaaldieren met monotome luidspreker stem promoot. Luidruchtig pratende 'moto' bestuurders, vrolijke kinderstemmetjes en elkaar overstemmende dames: "Lady, you wanne have? Lady, somethin to eat? ". Langs scherende met kinderen 'volgeladen' brommers laverend tussen de kraampjes van de overvolle markt, geuren van verschoeit vlees, zurig zweet, zoete suikerdrank en bloesem van fruitbomen. Brandende zon, zand tussen je tenen en stof als tweede huid. De aanhoudende stroom van prikkels van de stad heeft plaats gemaakt voor de serene, frisse openheid van het meer natuurlijk gelegen binnenland. Kratie. Even wat ademruimte...

Verdraagzaamheid en volharding. Kwaliteiten die deze bevolking als geen anderbeheerst. Waar elke dag opnieuw de veelheid aan indrukken als gewoon wordt geaccepteerd, lijk ik steeds meer op de vlucht te slaan. En zelfs in de luwte van een tempel word ik aangesproken door monniken. Want van schoolmeisje tot kaartverkoper, iedereen wil graag een praatje maken. Engels leren spreken. Een stap verder richting welvaart. Gretig wordt elke gelegenheid hiervoor aangegrepen. Bovendien ben niet ik ben degene die foto's maak, maar de blanke blonde dame moet vastgelegd worden....

Kindergezichtjes worden wit gepoederd en alle soorten gezichtsbedekkende kleding komt hier voorbij. Waar wij een zongetinte huid wensen, willen deze mensen graag blank zijn. Begrijpelijk, want blank wordt hier gelijk gezien aan welvaart. De met duidelijk verlangen naar een westers imago gevulde videoclips komen veelvuldig tijdens lange busritten voorbij. Dan wel met meer kuisheid. De in elegante galajurken en strakgesneden kostuums geklede slanke dames en heren maken nog een glimp van hun prachtige cultuur zichtbaar, de Cambodjaanse dans. En de kunst van op maat genaaide kleding. Plaatjes ver weg van de dagelijkse realiteit, om van te dromen voor velen. Voor sommigen één dag in hun leven de waarheid; hun huwelijksdag....

Vele gesprekken maken mij duidelijk dat iedereen zijn of haar eigen stappen heeft op de ladder van vooruitgang. Met bewondering luister ik naar de verhalen en ambities. Waar de kuisheid in het lichamelijke zit, wordt het geestelijke bijzonder intiem. Lasten, angsten, dromen en verlangens worden met gemak met mij gedeeld. Vaak met goed doordachte plannen en niet op de laatste plaats met het idee om de wereld een stukje beter te maken.

Stof tot nadenken over mijn eigen betrokkenheid....